Çoğu kişiye tanıdık gelen hiperaktivite terimi sürekli hareket eden -parmaklarını vuran, ayaklarını

sallayan, nedensiz yere başkalarını dürten, sırası gelmeden konuşan ve yerinde duramayan- çocuk

için tanımlanır. Bu çocuklar, genellikle başladıkları işe belirli bir süre odaklanmakta problem yaşarlar.

Bu tür sorunlar uzun süre devam ettiğinde ve işlevselliği bozduğunda dikkat eksikliği ve hiperaktivite

bozulukluğu (DEHB) tanısı alınabilir. DEHB’ nin sebepleri arasında genetik faktörlerin rol aldığını

gösteren çok sayıda araştırma bulgusu vardır. DEHB’ nin tedavisi için ilaçla ve edimsel koşullanmaya

dayanan yöntemler kullanılmaktadır. Bu yöntemler; uyarıcı ilaç tedavileri ve psikolojik tedaviler

olarak özetlenebilir. Umut vadeden diğer DEHB tedavileri ebeveyn eğitimleri ve sınıf yönetimindeki

değişiklikleri içermektedir. Bu tedavi yöntemleri hem sosyal hem de akademik anlamda kısa sürede

iyileşme göstermiştir. DEHB tanısı; aşırı hareketli, aktif ya da dikkatleri kolayca dağılan çocuklar için

uygun bir tanı olmayabilir çünkü erken çocukluk döneminde çocuklar genellikle bu özellikleri yaşının

bir getirisi olarak gösterebilir. Sadece çocuk hareketli olduğunda ve çocuğun ebeveyni ya da

öğretmeni tarafından kontrolü oldukça zor olduğunda basitçe çocuğa bu tanıyı koymak ciddi bir hata olacaktır.